Internationale Vrouwendag

Ja mensen, ergens is het natuurlijk ongelofelijk dat dit bestaat, toch?

Ik noem mezelf een geëmancipeerde vrouw, dat ben ik ook. Mijn ouders hebben er altijd voor gezorgd dat ik op mijn eigen benen kan staan en dat ik niemand “nodig” heb in het leven. Dat ik als vrouw mijn eigen boontjes kan doppen. 

Ik kan met trots zeggen dat het ze is gelukt. 

Kijk, gelukkig hoef ik mijn boontjes niet in mijn eentje te doppen. Hoe fijn is het om een partner te hebben waarmee je het leven deelt. Máár mocht ik die niet hebben, dan zou ik ook prima in staat zijn om voor mezelf te zorgen.

Wellicht zou ik dan wel iemand bellen om een spin weg te halen, maar dat is bijzaak.

Ik noem mezelf dus geëmancipeerd, maar als je de betekenis daarvan opzoekt dan staat er: Gelijkgesteld in rechten; een geëmancipeerde vrouw; een vrouw die zich dezelfde rechten als een man eist.

Daar ben ik het helemaal mee eens. Dat is iets waar ik voor en achter sta. 

Toch bestaat er internationale vrouwendag. Dat doet iets met mij.. want als ik als geëmancipeerde vrouw deze dag vier, dan zou dat weer in tegenstrijd staan met het feit dat ik “eis” dat mannen en vrouwen hetzelfde worden behandeld. 

Want er is namelijk geen nationale mannendag..

Tja, ingewikkeld hè? Welkom in mijn hoofd haha.

Toch sta ik achter deze dag. Een dag waarop iedereen (ik vermoed vooral vrouwen) even waarderen wie wij zijn. Wat wij betekenen voor de wereld en vooral voor elkaar. Want ik las eens ergens een quote:

“When women support each other, incredible things happen”.

Ook daar geloof ik in!

Vrouwen zijn decennia lang achtergesteld, vernederd, mishandeld en alleen gezien als degene die de kinderen baren en opvoeden.

O, en natuurlijk niet te vergeten dat hun enige recht het aanrecht was.

We lachen er nu om, maar ik ben zo gelukkig dat ik niet in die tijd leefde. 

Uiteraard wisten de meeste vrouwen toen niet beter. Daarnaast werden ze “dom” gehouden. Mochten niet werken en als ze dan wel mochten werken, mochten ze al helemaal niet een hoge functie hebben. Stel je voor? Een vrouw die bepaald hoe het werk moet gaan? Dat kan toch alleen maar fout gaan?

Het is schandalig en ik word er bijna misselijk van hoe walgelijk er naar vrouwen gekeken werd. (Heus niet door iedereen, maar vroeger was het wel anders)

Ik heb laatst een aantal afleveringen van de podcast “Heksen uit het Hoge Noorden” geluisterd op Podimo. In deze podcast worden waargebeurde verhalen over heksenprocessen verteld. Over de beschuldigingen en martelingen van onschuldige vrouwen in de 16e en 17e eeuw in Scandinavië. 

Iets waar ik mij trouwens tot op heden nooit echt in heb verdiept hoor; Heksenvervolging.

Maar ik kwam het tegen en het maakte mij nieuwsgierig. 

Het was gruwelijk.. Zoveel onrecht en pijn. Onvoorstelbaar dat dit normaal was vroeger.

Als je maar verkeerd keek als vrouw kon je al voor het gerecht worden gesleept. 

Hé, en drie keer raden wie er in de rechtbank bepaalden wat er met die vrouwen gebeurde? Precies, mannen.

Daarnaast speelde in die tijd het geloof ook een belangrijke rol. De vrouwen werden eigenlijk voor het blok gezet. “Als je toegeeft dat je dat schip hebt behekst, dan zal God jou vergeven en kom je in de hemel.” 

Een aantal vrouwen hielden voet bij stuk en bleven bij hun onschuld, maar dan werden ze zo erg gemarteld dat ze uiteindelijk toegaven dat ze heksen waren. Ze verzonnen alles om maar van de martelingen af te zijn. Daarna werden ze levend op een brandstapel gezet of aan een paal in het water vastgebonden en stierven een vreselijke dood. 

Kijk, laat ik even duidelijk zijn; mannen zijn natuurlijk ook vreselijke dingen overkomen, maar vandaag schrijf ik een blog over vrouwen, dus alle mannen moeten gewoon even hun mond houden ‘knipoog’.

Het is ook nog maar net 100 jaar geleden dat vrouwen gebruik mogen maken van hun kiesrecht in Nederland. Ongelofelijk toch? 100 jaar klinkt heel lang, maar moet je nagaan dat vrouwen pas een eeuw mogen stemmen in Nederland. Wat ze trouwens al jaren eerder wilden, maar dat verzoek werd afgewezen. Hierop volgden een strijd voor vrouwenkiesrecht. 

Die uiteindelijk werd gewonnen en nu mogen wij vrouwen sinds 1919 ook zelf beslissen op wie wij stemmen in Nederland. 

De afgelopen 100 jaar is er zoveel veranderd en daar ben ik ontzettend blij mee.

Toch blijven er nog genoeg taboes rondom vrouwen. Verdienen wij vrouwen bijvoorbeeld nog steeds niet hetzelfde als een man op een bepaalde functie. 

Oké, we moeten natuurlijk ook niet doorslaan en opeens alleen maar vrouwen aannemen om aan de wereld te laten zien “Kijk, in ons bedrijf is onze CEO een vrouw!”

Nee, je moet worden aangenomen op je kunnen en niet op je geslacht, ras of uiterlijk. Maar iedereen hoort wel een eerlijke kans te krijgen. Gelukkig zijn we daar de afgelopen jaren enorm in vooruit gegaan. 

Over één ding moet ik mannen wel gelijk geven trouwens… autorijden!

Mijn god, hoe vaak ik mij kapot irriteer aan iemand op de weg en mezelf dan betrap op de gedachte “Het zal wel weer een vrouw zijn.”. en ja, dat klopt dan.

Come on ladies.. willen jullie alsjeblieft leren autorijden, zodat ik mezelf als vrouw niet hoef te verdedigen dat vrouwen niet kunnen autorijden? Dank!

Ik kan mezelf wel een feminist noemen. Ik grinnik wel bij dat woord, want ik las een stukje waarin stond dat mensen vroeger het idee hadden dat een feminist een geiten-wollen-sokken-dragende, okselharige, bozige vrouw was die geen man nodig had. 

Haha, nou.. dát ben ik niet hoor. Ik ben eerder een panter-badjas-dragende, verwilde-knot-op-hoofd type vrouw die gek is op mannen. 

Want ook al lijkt het misschien in deze blog dat ik een hekel heb aan mannen, is dat zeker niet het geval!

Ik kan het vaak zelfs beter vinden met mannen dan met vrouwen. Vrouwen kunnen zo complex en onzeker zijn. Ik heb liever gewoon een duidelijke communicatie. Mannen zeggen waar het opstaat en gaan weer verder met hun dag. Heerlijk!

Nee hoor, ik zou niet zonder een man in mijn leven willen. Gelukkig heb ik dan ook een man thuis die alles behalve vrouwonvriendelijk is en respect heeft voor wie ik ben. 

Daarnaast zegt hij geregeld dat hij zichzelf zonder mij enorm zou verwaarlozen. En dat klopt.. dus dat laat ik ook vaak even doorschemeren bij hem. Dat het niks wordt zonder mij, dus hij kan maar beter bij me blijven. 

Ondanks dat hij getrouwd is met een feminist, zijn wij best traditioneel hoor.

Hij werkt de hele week, ik de halve. Samen zorgen wij voor onze dochter. Ik doe het huis, hij de auto.  

En als mensen vragen wie de baas is in huis dan zeg ik altijd: "Hij heeft de broek aan, maar ik bepaal welke”. 

Topteam.

Lieve vrouwelijke lezers; deze is voor jullie!

Ik ben trots op al jullie onafhankelijke, sterke vrouwen.

“Sometimes it takes balls to be a woman”

Fijne Internationale vrouwendag!

Liefs Suus