Intuïtief schilderen

Ik kreeg gisteren toch een geweldig leuk pre verjaardagscadeau.

Mijn lieve vriendin nam me mee uit schilderen.. en niet zomaar schilderen.

Nee, intuïtief schilderen!

Hè wat?.. Ja, dat dacht ik ook! Wat stelt dat voor dan?

Nou, ik neem jullie even mee.

Zelf had ik ook nog geen flauw idee wat mij die dag ging brengen. Ik had wel wat informatie gekregen, maar ik dacht.. ik laat het maar over me heen komen.

Ik ben dol op creatief bezig zijn en de laatste tijd ook voorzichtig geïnteresseerd in wat je “spiritualiteit” noemt. Dus dit moest een top combinatie zijn!

Dat over me heen laten komen, was wel moeilijker dan gedacht.. want de controlefreak in mij laat de dingen moeilijk los. 

Dus van tevoren had ik voor mezelf toch echt al besloten wat ik wilde gaan schilderen. 

Maar het lot bepaalde anders.

De dag begon op een waanzinnig schattig zoldertje boven een kunstwinkel. Mijn creatieve hart begon al sneller te kloppen bij het aanzien van al die toffe kunst en de ezels met doeken erop in het atelier.

Het gekke was dat de geur van thuis mijn neus in schoot toen ik daar naar binnen liep.

Thuis? Ja, thuis.. het rook er namelijk naar mijn vaders “klus-schuurtje” in combinatie met mijn moeder haar knutselspullen haha.

Na een bakkie thee en wat lekkers mochten de cursisten (we waren met z’n vieren in totaal) plaatsnemen achter onze ezel. 

Gek genoeg was mijn oog al op dat plekje gevallen toen ik die ochtend het atelier in liep. Het lot bepaalde toen al dat die plek over bleef toen ik als laatste een plekje koos om te gaan zitten.

Van tevoren hadden wij alvast verschillende kleuren verf  - die ons op dat moment aanspraken - op ons palet aangebracht. 

We begonnen met een meditatie. Hé mensen, dat was voor mij totaal nieuw hè!

Dat had ik nog nooit gedaan. Ik sprak mezelf streng toe dat ik mij volledig over zou geven en het serieus zou nemen.

En of ik dat deed.. ik weet niet hoe het kan, maar ik was echt even in een andere wereld. 

Volledig ontspannen luisterde ik naar de zachte klanken van de muziek en de rustige stem van de meneer die ons een fantasiewereld in kletste. Nou, dat is wel voor mij weggelegd, met zo’n fantasie brein als de mijne waande ik mezelf tussen watervallen en prachtige bossen.

Ik voelde op een gegeven moment zelfs mijn handen niet meer.

Toen werd het wel een beetje eng.. haha, dus heb ik mezelf even wakker geschud. Wat een bijzondere ervaring. Volledig ontspannen, zelfs stiekem licht geëmotioneerd deed ik mijn ogen weer open en werd ik bijna verblind door dat grote witte doek voor mij.

Er kwamen tijdens de meditatie allerlei beelden en kleuren naar voren.. en toen ik dat grote witte doek zag nadat ik mijn ogen weer had geopend had ik direct inspiratie!

‘Zeg Toos? Heeft u misschien een spons voor mij?”  Toos keek mij vragend aan.. ‘Een spons?’

‘Ja, gewoon een schuursponsje van de afwas.’

Ze stond op en liep het atelier uit. Even later kwam ze terug met een sponsje. ‘Zoiets?’ vroeg ze.

‘Ja! Helemaal top, bedankt!’

Nou daar ging ik dan met mijn sponsje.. ik geloof dat ik in jaren niet zo stil ben geweest. 

Ik zat helemaal in mijn eigen bubbel. Af en toe keek ik over mijn schouder naar mijn vriendin die ook druk bezig was met haar eigen werk.

De kleuren had ik al in mijn hoofd. Ik begon rechts in de hoek en uiteindelijk had ik een onderlaag. Het werd totaal iets anders dan ik had bedacht.
Helemaal uit mijn eigen onderbewustzijn creëerde ik “My Happy Place” zoals ik het heb genoemd. 

Normaal schilder ik op ramen.. ik had nog nooit op een doek geschilderd en ook nog nooit iets uit mijn hoofd. Ik had echt werkelijk geen idee wat eruit zou komen, maar ik ben zo ontzettend blij met het resultaat!

Het brengt mij weer eens terug naar mijn fijne, warme kindertijd. Ergens op de heuvels van Wales.. tussen de bloemen en het prachtige uitzicht van de natuur daar.

Na afloop ga je met je schilderij naar een vrouw toe. Zij gaat jouw schilderij dan “lezen”.

Dat was echt heel bijzonder (dit woord heb ik echt teveel gebruikt inmiddels) Ik moet wel eerlijk toegeven dat ik nogal sceptisch was, dus ik heb haar niet veel ruimte gegeven. Wellicht kwam dat ook doordat zij een weg in ging, waar ik niet voor openstond. Op dat moment niet in ieder geval. Daar staat die schommel ook zo mooi centraal voor.. “wegduwen.”

Toch kan ik niet anders toegeven dan dat deze vrouw een talent heeft. De dingen die zij uit mijn schilderij heeft gehaald zijn soms wat confronterend, maar wel echt heel leuk.. en ook zeker waar.

Het was echt een hele toffe ervaring waar ik nog een hele lange tijd over zal nadenken.

.. en nagenieten! Want uiteraard heb ik “My Happy Place” direct laten inlijsten en opgehangen bij ons in huis!  

Lieve Lin.. bedankt voor dit top cadeau en deze superleuke dag! Het bracht jou en ook mij weer mooie nieuwe inzichten.

Voor mij bracht het daarnaast ook een vreselijke jeuk om nog meer te gaan schilderen. Dus ik wil je namens mijn man ook bedanken voor deze input.. Die kon al niet wachten tot ik weer thuis kwam met een nieuwe hobby.

“Normality is a paved road. It’s comfortable to walk, but no flowers grow on it.” 

- Vincent van Gogh

Liefs Suus

P.s: het resultaat vinden jullie hieronder!