de Nieuwe Leerling deel 1

                                                     1.

‘Alohomora’

Met een knal klapte de deur open en zwaaide tegen de houten buitenkant van de schuur.

‘Marcus!’  Vanuit de kleine keuken aan de achterkant van het huis klonk een harde kreet. Een klein, iets wat gezette jonge vrouw van eind dertig, met prachtig eekhoorntjes rood haar keek streng door het keukenraam naar buiten.

‘Hoe vaak heb ik gezegd om geen magie te gebruiken waar de kinderen bij zijn? -  Je weet dat ik niet wil dat ze hier buiten school mee te maken hebben!’

Marcus Hall bleef roerloos met zijn hoofd naar beneden stilstaan. Zijn bruine krullen vielen voor zijn ogen en hij haalde zijn hand er doorheen toen hij zich langzaam omdraaide richting zijn vrouw.

‘De deur klemde Peggy, ik heb haast,’ zei Marcus wat geïrriteerd. ‘Ik heb nog maar twintig minuten. De kinderen hebben niet eens doorgehad dat ik een spreuk gebruikte aangezien ik hier al een enige tijd op hen sta te wachten. Waar blijven ze eigenlijk?’ vroeg hij al mopperend terwijl hij de schuur instapte om de fietsen te pakken.

Als Marcus de laatste fiets buiten heeft gezet, komt de tweeling aangerend. Jacky voorop met een iets te zware tas en haar uniform keurig netjes op orde. Haar bruine haren zaten netjes in een mooie vlecht naar achteren en ze had een warme blos op haar wangen. Achter haar kwam Liam verwilderd aanrennen. Zijn stropdas zat los en op zijn mouw zat een grote vlek jam van het ontbijt. Hij had het geluk dat zijn rode krullen niet veel verzorging nodig hadden en ze dansten dan ook nonchalant om zijn guitige gezicht heen, die hij van zijn moeder had geërfd. 

‘Jemig Liam, als je voortaan nou eerder je bed uitkomt dan heb je wat meer tijd om je wat netter aan te kleden,' zei Marcus.

Liam keek geërgerd naar zijn vader. 'Als ik nou gewoon mijn toverstok kan gebruiken.'

Marcus zucht en keek met een verborgen trots naar zijn zoon. Zelf was hij precies als Liam toen hij jong was. Chaotisch en speels, vol passie voor magie en alles wat met Zweinstein te maken had. De hogeschool voor Hekserij en Hocus- Pocus had altijd al zijn interesse gehad. Het was dan ook niet vreemd, toen hij zelf klaar was als leerling, hij ging studeren om Professor te worden.

Zijn vader had liever gezien dat Marcus schouwer werd net als hij zelf was. 

Jim Hall, Marcus zijn vader, was een gerespecteerde schouwer binnen het ministerie van Toverkunsten geweest. In zijn carrière had Jim vele Duistere Tovenaars gevangen genomen. Voornamelijk de zogenoemde dooddoeners in de tijd van “Hij-Die-Niet-Genoemd-Mag-Worden"

Marcus koos voor de veilige weg. Hij wilde niet de gevaarlijke taak die zijn vader al die jaren had gedaan overnemen. Hij was niet uit op avontuur en vond het voornamelijk prettig als elke dag hetzelfde ging. Zo ging dat de afgelopen jaren ook prima. Behalve vandaag - vandaag moest hij op de fiets naar King’s Cross Station, om daar met de trein vanaf perron 9¾ naar Zweinstein te reizen.

De laatste keer dat hij met de trein naar Zweinstein ging was hij zelf nog een kind. In principe maken Professoren geen gebruik van de Zweinsteinexpres, maar gisteravond stond hij langs de weg met autopech en zat er niets anders op dan vandaag op de fiets te gaan en ouderwets de trein weer te pakken naar zijn werk.

Marcus zwaaide zijn vrouw gedag vanuit de achtertuin en samen met Jacky en Liam fietste hij richting het station. 

Het beloofde een mooie lentedag te worden toen hij die ochtend naar buiten had gekeken vanuit het slaapkamerraam. Toch was niets minder waar en sloeg het weer om toen zij King’s Cross Station naderde. De eerste dikke druppels vielen op Marcus neer en ze waren net op tijd binnen in de fietsenstalling toen de dikke druppels veranderde in een flinke wolkbreuk.

‘Wat een weer hè,’ zei de stalling meester met een vriendelijke toon. De al wat oudere man zat op een al net zo’n oude stoel bij de ingang. Zijn pijp hing scheef in zijn mond en op zijn hoofd droeg hij een versleten bruine baret. ‘Ik zei nog tegen m’n vrouw vanmorgen..’  probeerde de oude man, maar Marcus luisterde al niet meer. Hij knikte de man gedag en liep met grote passen de stalling in op zoek naar een plek voor de fietsen. Helemaal achterin waren nog wat plekken vrij. De drie plaatsten hun fietsen in de hoek en vervolgden hun weg naar buiten.

‘Heb je het al gehoord?’ fluisterde Jacky tegen Liam, terwijl ze achter hun vader aan de muur doorgingen het perron op. Ze zei het zacht, maar net niet zacht genoeg dat Marcus het niet kon horen. Hij draaide zijn hoofd wat schuin om het gesprek wat beter te kunnen verstaan.

 ‘Vandaag komt die nieuwe leerling op school - je weet wel, die van de ouders uit Azkaban.' Liam keek zijn zus verschrikt aan. ‘Vandaag al? - ik dacht dat het nog helemaal niet zeker was dat ze zou komen?’. 

‘Blijkbaar is ze bijzonder genoeg,’ reageerde Jacky wat cynisch. ‘Ja maar,' stamelde Liam ‘ze zeggen toch dat ze familie is van -' Jacky keek haar broer met grote ogen aan ‘Sst..’ siste ze tegen hem. ‘We houden erover op.'

Marcus zijn nieuwsgierigheid nam toe. Over wie hebben ze het? Hij had er nog niks over gehoord van Professor Anderling. Hij nam zichzelf voor om dit vandaag eens na te vragen bij haar. ‘Zo erg kon het toch niet zijn,' dacht Marcus bij zichzelf.

Met deze gedachte stapte hij samen met vele andere de trein in richting Zweinstein.

- De Personages in mijn verhaal zijn fictief. Mijn verhaal en haar spelers komen voort uit de fantasie in mijn hoofd en spelen af in het Universum van J.K. Rowling. 

Pure fanfictie. 

Bedankt voor het lezen lieve allemaal. Ik vraag niet graag naar bevestiging, maar nu zou ik het onwijs leuk vinden om te horen wat jullie ervan vonden!

Liefs Suus