Chagrijnig

Ik ben chagrijnig.. god wat ben ik chagrijnig! Dat is helemaal niet heel bijzonder, dat ben ik wel vaker, maar nu vind ik het zelf vervelend dat ik chagrijnig ben.

Tot nu toe was het voornamelijk vervelend voor de mensen om me heen. Vandaag niet.. vandaag ben ik chagrijnig, omdat ik chagrijnig ben.

M’n ochtend begon al niet goed, een lege plek naast me in bed. M’n man moest werken.. dat is wennen na al die weken samen. Ik stond op en voelde eigenlijk gisteravond al dat er een buikpijn aanval aan zat te komen. Ik haast me naar beneden voor pijnstilling, maar helaas was ik niet op tijd en dan weet ik dat ik een uur plat lig - of eigenlijk krom. Gelukkig hoeft m'n dochter niet naar school - of ik niet naar het werk. Dit werkt psychisch toch een stuk fijner tijdens zo’n aanval. Ik kan dan niet rechtstaan - ik kan trouwens eigenlijk niks en dat is niet echt handig met aankleden. ‘Mama heeft een beetje buikpijn lieverd - kom maar even bij mij in bed op je tablet, dan gaan we straks ontbijten.’  Eerder dan verwacht helpt de pijnstilling en na drie kwartier gaan we (veel later dan gepland) naar beneden. Ik smeer een boterham voor m’n dochter en laat drie keer het mes uit m’n handen vallen.. serieus!? Al mokkend loop ik met de boterham naar dochterlief. ‘Ga jij mij helpen met school vandaag mama?’ vraagt ze terwijl ze een grote hap van haar boterham met chocoladepasta neemt. ‘Ja, papa moet werken - dus ik ga je helpen.’

Na het ontbijt gaan we ons aankleden. Ik probeer verschillende broeken, maar echt lekker zit het niet meer. Nog een reden om chagrijnig te worden! 2 kilo aangekomen… vervelende rot quarantaine! Maar diep van binnen weet ik natuurlijk dat ik zelf al dat lekkers in m’n mond stop, heel die quarantaine heeft daar niks mee te maken. Ik trek maar een legging aan en ga beneden aan de slag met het schoolwerk. Ze doet het hartstikke goed en ik probeer met alle macht mijn humeur om te zetten, maar het lukt me niet. Ik ben dan eigenlijk altijd eerlijk tegen m’n dochter. ‘Ik voel me vandaag niet zo blij, maar dat komt niet door jou.’  zeg ik tegen haar. Komt het door de buikpijn?’ vraagt ze me. ‘Ja, misschien wel - soms voel je je gewoon niet zo vrolijk, dat gaat vanzelf wel weer over.’

We maken het schoolwerk af en eten samen lunch. ‘Zullen we straks even naar de speelgoedwinkel gaat voor een cadeautje voor Finn?’ vraag ik haar. ‘Ga jij dan ook fietsen?’ vraagt ze terug. ‘Nou, we gaan met de auto’ …

Zo chagrijnig ben ik dus, dat ik niet eens zin heb om met dit prachtige weer buiten te zijn. Stomme zon, stomme blauwe lucht.. ik wil op de bank liggen met Netflix en een pizza!

In de auto zet ik een CD op van Anouk. Samen met m’n dochter “zingen” we erop los. Totdat m’n radio het weer begeeft. Ik geef er een gigantische klap op en m’n radio spuugt uit nijd m’n CD er weer uit. Oké, dan niet - stom ding!

Nadat we een cadeautje gevonden hebben in de speelgoedwinkel - waar we alleen liepen gelukkig - doen we nog wat cadeau ideeën op voor m’n eigen dochter. Ook zij is in deze Corona crisis jarig, maar cadeautjes kun je altijd uitzoeken voor op je lijstje toch. Wie weet vieren we het gewoon later. Bij thuiskomst gaat m’n dochter de speeltuin in en ik plof neer achter m’n laptop om wat thuiswerk te doen. Ook dat lukt niet.. ik lees, maar sla niets op. 

Jemig, wat ben ik het opeens spuugzat allemaal. Stomme Corona! Ik wil werken.. m’n uren OP m’n werk draaien. Ik mis m’n sociale contacten, de spontane dagen weggaan met elkaar. Ik mis een knuffel van m’n ouders en een bezoekje aan opa en oma. En ja, ik weet waar we het allemaal voor doen, ik weet dat ik niet moet zeuren, ik weet dat we moeten volhouden.. maar vandaag niet, vandaag ben ik chagrijnig en vind ik alles gewoon stom!

Pff.. ik klap m’n laptop dicht en wrijf nog eens in m’n gezicht. Dan hoor ik de voordeur opengaan. M’n hart maakt een ouderwets sprongetje. Hij is thuis.. 

‘Hoi poepie! hoe is het?’ vraagt hij als hij binnenkomt. ‘Ik ben chagrijnig - en ik weet niet waarom pff.’  zeg ik. ‘O, dat is stom.’ reageert hij en gooit z’n spullen neer en pakt wat te drinken. 

Als een blad aan een boom veranderd m’n humeur. Ik voel het gewoon veranderen.. 

‘Ik was gewoon chagrijnig omdat jij niet thuis was.’ concludeer ik.

 ‘Haha, sukkel!’ reageert hij lachend. Ik lach terug..

Hij heeft gelijk.. ik was vandaag een chagrijnige, zeurende sukkel! 

en dat mag best af en toe..

Liefs Suus