Series

Spoileralert!

Deze blog kan je alleen lezen als je het niet erg vindt als ik misschien wel iets van een goede serie verraad!

‘Wat gaan we kijken?’ hoor ik mezelf vragen terwijl ik gisteravond languit in mijn panterbadjas op de bank lig. ‘Geen idee.’ krijg ik als reactie terug van manlief. Ik zucht en zapp weer door de lijst heen.

Ik weet het gewoon even niet mensen.. ik ben inspiratieloos! Ken je dat? Dat je gewoon echt niet weet waar je zin in hebt. Dat Netflix, Videoland, Disney+, Ziggo, KPN en noem het allemaal maar op gewoon geen boeiend iets erop heeft staan.

Eigenlijk ben ik gewoon stik verwend natuurlijk. Er staan vast nog voldoende verborgen pareltjes op de streaming kanalen, maar ik weet gewoon niet waar ik zin in heb.

Heb ik zin in een luchtige televisieserie zoals Fuller House? Gewoon lekker terug in de tijd met de familie Tanner. Beetje nutteloos naar goedbedoelde adviezen luisteren aan elk eind van de aflevering. Waarbij het kind iets heeft gedaan en daar dan verdrietig door is. De ouder daar áltijd op het bed over gaat praten met het kind. Even een duidelijke les meegeeft en dat dit dan al knuffelend opgelost wordt.

Heb ik zin in een documentaire zoals Jeffrey Epstein. Die zo vreselijk is, dat je gewoon moet blijven kijken. Dat je bij jezelf denkt ‘Waarom kijk ik dit?’ maar toch niet kan stoppen, omdat het gewoon te bizar voor woorden is, dat dit soort mannen overal mee wegkomen. En als we het dan toch over bizarre dingen hebben, laten we het dan niet hebben over Tiger King!

Dat je denkt dat die dingen twintig jaar geleden afspeelde, maar geshokeerd bent dat dit recentelijk nog gewoon gebeurd(e). 

Heb ik zin in een goede serie zoals La Casa de Papel. Waarbij je serieus de omgekeerde wereld ingaat. Dat je juist voor de criminele bent en gaat juichen als de politie het niet lukt om ze te pakken. Dat je nooit meer normaal naar Ciao Bella kan luisteren door deze serie. 

Of heb ik zin in een fantasie serie? Zoals Once Upon a Time. Waar alle sprookjesfiguren in twee werelden leven en de levens zo in elkaar overlopen, dat je bijna gelooft dat Disney of de gebroeders Grimm het echt zo bedoeld hebben. Of een serie zoals Game of Thrones. Ja, GoT staat voor altijd op nummer één bij mij. Verliefd op personages worden, me helemaal laten meeslepen door een verhaal. Zo vast gekluisterd aan de televisie dat ik niet naar bed wil. Dat ik mezelf wil opsluiten in huis en pizza wil bestellen met een grote bak ijs als toetje. Dat ik moet lachen en huilen in dezelfde scene. Dat ik werkelijk heb gehuild als een klein kind dat de serie afgelopen was. Dat GoT de enige serie is waarvan ik alle seizoenen drie keer heb gekeken. 

Misschien heb ik toch meer zin in een goede ‘seriemoordenaar - detective’ serie. Zoals The Fall. Die je in het begin helemaal niet serieus kan nemen omdat de acteur een paar films daarvoor nog “sadomasochisme” spelletjes doet met Anastasia, maar uiteindelijk een steengoede serie blijkt te zijn. Ziek, maar steengoed.

Of .. ja.. Orphan Black. Een serie die je eigenlijk met geen enkele andere serie kan vergelijken. Waar ik gewoon aan ben begonnen en op een gegeven moment gewoon niet meer kon stoppen. Of een lekkere ruige serie zoals Vikings of Last Kingdom. Alleen al voor de “kostuums” wil je hiernaar kijken. Of een grappige, leuke, maar ook zeker serieuze Engelse serie zoals Downton Abbey.

Nog geen twee weken geleden ben ik begonnen aan DARK. Ik vond hem interessant en werd nieuwsgierig naar het verhaal, maar het was wel weer irritant dat er de heeeeele tijd spannende muziek was. Ook als het niet spannend was. Toen seizoen één was afgelopen, had ik geen behoefte meer om seizoen twee te gaan kijken, dus viel ik weer terug naar het doorzappen van de streamingdiensten.

Ik heb zo ongelofelijk veel series gekeken. Ik weet gewoon nu even niks. Dus als er tips zijn vanuit jullie.. graag.

Gisteravond heb ik in alle verveling maar gewoon een film aangezet. Nu moet ik trouwens niet liegen. Ik begon met La La Land, die ik dus weer heb af gegooid omdat ik echt geen zin had om naar een musical film te gaan zitten kijken. Daarna eindigde we bij een spannende film over een vermissing van een vrouw en haar dochter, maar eigenlijk wist ik na een half uur al wat er ging gebeuren. Zo voorspelbaar na al die series en films die ik heb gezien. 

Aan het eind van de film - ik geef het niet graag toe - bleek ik natuurlijk weer gelijk te hebben, waardoor mijn man zei:

‘Weet je Suus - jij moet een boek gaan schrijven.’

I know..