Herinneringen

Mijn vaste lezers zullen inmiddels wel weten hoe erg ik van herinneringen hou. In elk geschreven blog van mij blik ik altijd even terug naar een tijd in het verleden. 

Vaak komen mijn jeugd of tienerjaren voorbij. Ik ben gek op herinneringen. Mijn vrienden weten tot irritant toe hoe vaak ik terugblik op iets. Tot de datum nauwkeurig weet ik soms dingen na te vertellen. Wat dat betreft ben ik echt een olifant. Misschien aan m’n kont ook wel een beetje, maar dat is bijzaak. 

Op Facebook krijgen we elke dag herinneringen te zien, ik vind dat toch zo leuk hè! Dan zie ik weer van die schattige foto’s van m’n kleine meissie. Of van leuke uitjes die we met vrienden en familie hebben gedaan. Heerlijk!

Niet alleen Facebook laat mij teruggaan in de tijd. Ook muziek laat me teruggaan. Jullie weten vast inmiddels ook allang hoe erg ik van muziek hou. Soms niet… soms haat ik liedjes.

Dan krijg ik herinneringen die ik liever niet meer heb. Leuke, maar daardoor hedendaags verdrietige herinneringen.

Zo was het namelijk helemaal niet de bedoeling dat ik zo kort na mijn laatste blog een nieuw stuk zou schrijven, maar soms zit ik zo vol en moet het er toch uit.

Ik had vanmorgen de radio aan op “Easy listening”. Daar komen van die lekkere zoetsappige liefdesliedjes en ontspannen muziek voorbij. 

Ik zing bijna alles mee. Mijn dochter vraagt wel eens hoe ik elk nummer uit mijn hoofd kan meezingen. Dan vertel ik haar dat dat een gave is..   nee grapje haha. Voor haar lijkt het alsof ik alles uit mijn hoofd kan zingen, maar eigenlijk zing ik heel vaak de tekst verkeerd! 

Zo heb ik jaren als kind gedacht dat de jongens van Di-rect met het nummer “Is it you inside my head”, toch echt de tekst “There’s a tumor inside my head” zongen. Ja hoe verzin je het? Mijn zus pest me er nog steeds mee trouwens. 

Of dat ik Spaanstalige muziek meezing, waarvan ik echt denk dat ik de tekst goed weet, maar zeer waarschijnlijk de halve bevolking uitscheld met mijn verkeerde uitspraken. Lo siento por eso.. 

Vanmorgen hoorde ik verschillende liedjes voorbij komen, ze gaven me allemaal verschillende herinneringen. Toen Marco Borsato voorbij kwam met "Margherita" ging ik gelijk terug in de tijd naar het overlijden van de moeder van mijn toenmalige beste vriend. Wat blijft dat een verdrietig nummer, maar ik kon ‘m nog zonder tranen meezingen. 

Het bleef niet lang droog toen Veldhuis en Kemper voorbij kwamen met 

“Ik wou dat ik jou was”.

Vorig jaar is mijn jeugdvriendin overleden. Veel te jong. Veel te vroeg.

We waren als kleine meisjes hele goede vriendinnen. Speelden elke dag met elkaar of bleven bij elkaar logeren. 

Samen met haar oudere broer en mijn oudere zus waren we vaak buiten te vinden. 

We verloren een paar jaar het contact toen haar ouders gingen scheiden en zij verhuisde, maar tijdens de puberteit kwamen we elkaar weer tegen en was het meteen als vanouds. 

Toen ik 18 was verhuisde ze naar Hongarije. Ik heb haar nog twee keer gezien toen ze in Nederland was, maar meer dan dat was het helaas niet. Via Facebook hielden we zo nu en dan contact en bleven we op de hoogte van elkaar. 

Vorig jaar zomer kreeg ik het vreselijke bericht van haar zusje dat ze overleden was. Ik heb zoveel verdriet gehad. Ondanks dat ik haar al jaren niet meer had gezien, was .. en is ze nog steeds een blijvende herinnering voor mij. Ik heb mijn halve jeugd met haar gedeeld.

Bij “Ik wou dat ik jou was” van Veldhuis en Kemper hebben we zo’n lol gehad. In onze puber periode droegen we vaak dezelfde kleding of sieraden. Dan zongen we “Ik wou dat ik jou was. Dat ik ook zulke mooie oorbellen had. Dat ik ook die mooie broek had.” Ontzettend knullig om op terug te kijken, maar nog dierbaarder nu ze er niet meer is. Ik hou het dus niet meer droog bij het horen van dat nummer. Toen ze overleed heb ik een gedichtje geschreven. Ik zal hem bij mijn gedichten op deze site plaatsen. Ter ere aan haar. 

Zo zie je maar wat één nummer kan doen. Een hele blog haha. Ik heb natuurlijk nog veeeeeel meer herinneringen aan liedjes, maar om die nou allemaal te moeten noemen is wat overdreven. 

Misschien moet ik een “Music Monday” gaan bijhouden. Dat ik af en toe op maandag een liedje kies en daar een hele tekst omheen verzin haha. 

Ach.. m’n hoofd gaat gelijk draaien. Iemand die dat leuk lijkt? 

Voor nu hou ik het hierbij. M’n hoofd is weer leeg en Birgitta is weer terug op het plekje in mijn herinneringen en hart.

Fijne avond

Liefs Suus

(Voor de liefhebbers heb ik het gedicht ook hieronder geplaatst)