Magische Werelden

Het is meer dan een jaar geleden dat ik voor het laatst een blog plaatste.

Dit komt voornamelijk omdat 2021 een heel bijzonder en druk jaar is geweest voor ons gezin. Wij hebben fantastische dingen meegemaakt, maar zoals bij iedereen ook heftige.

Daarnaast merkte ik dat ik het lastig vond om ergens over te schrijven aangezien de Corona nog zo vreselijk leefde in de wereld. Niet alleen als virus, maar zeker ook in maatregelen.

Ik had gewoon geen inspiratie om te schrijven. Of ik maakte juist teveel dingen mee, maar kon daar lastig over schrijven. Ik voelde daar de behoefte trouwens ook niet voor.

Zoals ik eigenlijk altijd heel hard roep “Ik ben een open boek..” is dit in sommige gevallen niet zo. Sommige dingen zijn privé en blijven privé.

Toch kreeg ik vandaag inspiratie. Ik heb dat trouwens al eerder gehad hoor. 

Ik zeg ook niet dat ik een jaar heb stil gezeten, maar ik heb gewoon de blogs niet online gezet haha.

Vanmiddag ben ik namelijk naar het derde deel van Fantastic Beasts geweest in de bioscoop.

“The Secrets of Dumbledore”

Oh men, ik weet niet waardoor ik zo verzot ben op al die magische films, series en boeken. 

Ik kan me eigenlijk helemaal niet herinneren dat ik dat in mijn jeugd heel erg had. Ik vermoed eigenlijk dat ik toen gewoon zelf nog in mijn eigen magische wereld leefde haha. 

Nu als volwassene ben ik echt gek op die fictie. Het mooiste aan zulke films vind ik voornamelijk dat ik even kan ontsnappen aan de hedendaagse wereld. Ontsnappen van de realiteit. Niet dat die trouwens zo vreselijk is hoor, maar soms is het gewoon heerlijk om weg te dromen in een andere wereld.

Knallers als “Lord of the Rings” ..“Game of Thrones” of alle delen van Harry Potter.. ik slurp ze op en word één van hen. 

Ik ben echt een fantasie nerd.. ik kom er maar gewoon voor uit. 

Voor degene die mij al wat langer volgen of kennen, weten dat ik twee jaar geleden toen de lockdown begon een fanfictie heb geschreven. Een eigen verzonnen verhaal in de wereld van een ander.

Ik schreef “De nieuwe leerling”, een verhaal wat ik letterlijk uit mijn duim zoog.

(Voor de liefhebbers: ook te lezen op deze website, onder het kopje fanfictie)

Ik had nog nooit iets geschreven wat verzonnen was. Alles had ik meegemaakt of kwam uit herinneringen of ervaringen. De nieuwe leerling was anders. Zij was mijn eerste eigen verhaal. Ik heb zo ongelofelijk genoten van het schrijven van dat boekje.

Als ik het nu teruglees zie ik heus wel de spelfouten of het “knullige”, maar het is mijn boekje, mijn fantasie.. en ik heb daar zo ontzettend van genoten!

Ik was zo blij dat andere mensen ook zo enthousiast waren.

Natuurlijk heb ik ook commentaar gehad. Soms niet eens persoonlijk, maar via via.. 

Helemaal prima overigens. Al moet ik wel zeggen dat ik soms weleens dacht.. “Als jij het zo goed weet, schrijf dan lekker jouw eigen boek.” 

Natuurlijk moet ik gewoon met kritiek om kunnen gaan, maar ik merkte dat ik daar wel weer kwetsbaar van werd. Want de nieuwe leerling was iets wat ik nog nooit had gedaan. Het was nieuw en spannend. 

Avonden zat ik in de wereld van J.K. Rowling. Ik las alles over toverdranken en spreuken. Ik zocht dingen in het Latijns op.

Ik speurde stambomen af op Wikipedia en verzonk in die wereld. Ik wilde het zo schrijven dat alles ook echt had kunnen kloppen. Dat dit verhaal een vervolg had kunnen zijn.

Mijn collega (met wie ik vanmiddag trouwens ook naar de film ben geweest) zei zojuist nog “Ik zie je nog binnenkomen op het werk… Angela! Ik heb mijn eigen toverstok verzonnen!” Haha ik weet nog zo goed hoe vet ik dat vond. Ik was zo trots op mijn eigen creatie. 

Vandaag ben ik weer twee en een half uur verzonken geweest in het grote scherm. 

De muziek, de personages, de magie.. 

Ik lijk wel verliefd. En eerlijk.. dat is toch het fijnste gevoel wat er bestaat? 

Het is weer zo waanzinnig knap hoe de film in elkaar is gezet. Uiteraard zal er wel weer kritiek komen over bepaalde punten. Daar ben ik wel van overtuigd, maar ik kijk daar graag doorheen.

Ik heb zo'n hekel aan die azijnzeikers die overal altijd is negatiefs van moeten vinden.

Het was vandaag gewoon weer ouderwets genieten van de wereld die helaas niet bestaat, maar waar wij wel in weg mogen dromen. Precies zoals J.K. Rowling het bedoeld heeft!

Voor mijn gevoel was dit trouwens ook meteen het laatste deel. Het was een prima einde. Ergens wel jammer hoor. Ik had graag nog meer van zulke films gezien. 

Ach.. gelukkig begint in Augustus “House of the Dragon” op HBO MAX en kan ik mij weer volledig gaan storten op het verhaal vóór Game of Thrones.

Ik kan niet wachten mensen.. ik kan niet wachten!

In de tussentijd kijk ik misschien wel voor de vierde keer alle seizoenen opnieuw. Gewoon omdat het mij nooit verveeld.

I’ll never grow up..

en precies dáárom is ook Peter Pan mijn favoriete Disney film.. 

Liefs Suus