de Nieuwe Leerling deel 9

                                                       9.

Jacky stond op met hoofdpijn. ‘Wat een nacht.’ Ze wreef over haar slapen terwijl ze omhoog kwam vanuit haar bed.

Jacky was na haar bezoek van tante Emma snel terug gegaan naar Zweinstein. Uiteindelijk had ze de slaap bonen toch nodig gehad, want Angus had haar gespot op de gang. Toen hij hard miauwde om de aandacht van Michels te trekken, had Jacky hem gelokt met de bonen. Die stomme kat had niet in de gaten gehad dat het slaap bonen waren en was dan ook in een diepe slaap gevallen in de gang. ‘Hij zal waarschijnlijk net zo’n hoofdpijn hebben als ik,’ bedacht Jacky zich. 

‘Goedemorgen!’ Zoë Gouds stond aangekleed en al naast het bed van Jacky. ‘Waar was je vannacht?’ vroeg ze met één oog een beetje dichtgeknepen. ‘Vannacht? - wat bedoel je?’ antwoordde Jacky, terwijl ze haar hart sneller voelde kloppen. ‘Ik moest naar de wc en je lag niet in je bed - ik dacht dat je ook naar de wc was, maar daar was je ook niet,’ zei Zoë. ‘Je was toch niet naar Rick geglipt hé - jij stiekemerd,’ zei Zoë en keek Jacky met een grote grijns aan. ‘Sssst - niet zo hard!’ zei Jacky en deed net alsof Zoë haar helemaal door had. ‘Ooo, je moet me alles vertellen!’ reageerde Zoë opgewekt. ‘Niet nu Zoë, ik ga me snel aankleden anders komen we te laat voor de eerste les.’ Jacky duwde haar vriendin liefdevol aan de kant. Ze zocht haar spullen bij elkaar en vluchtte de kamer uit. ‘Ik kom er toch wel achter,’ riep Zoë haar vriendin pestend na.

Het was een mooie, zonnige dag. Overal kwamen er weer nieuwe bladeren aan de bomen en op de groene velden schoten de bloemen uit de grond. Je hoorde de vogels fluiten en iedereen leek wat aardiger voor elkaar. Het was voorjaar!

Belle had goed geslapen en liep samen in de pauze met Rosalie de binnenplaats op. Overal zaten leerlingen te genieten van het eerste voorjaarszonnetje. Ook Liam zat languit in het gras samen met Bas Bonkers. ‘Hé van Detta’tje,’ riep Liam en hij zwaaide uitgebreid naar Belle. ‘Hoi Liam - hoe was het bij Zonko’s?’ vroeg Belle terwijl ze naast hem op het gras ging zitten. 

‘O, ik heb echt een geweldige hoofdloze hoed gekocht!’ Enthousiast begon Liam te ratelen. Belle luisterde aandachtig naar alle artikelen die Zonko’s verkocht en constateerde dat ze zelf ook maar eens een kijkje moest gaan nemen. Haar stemming veranderde bij het zien van Jacky die de trap naar beneden liep - de binnenplaats op. Haar perfect bruine haar hing vandaag losjes langs haar gezicht en ze had een warme blos op haar gezicht. Ze liep samen met de jongen die Belle gisteren in de Grote Hal tegenkwam. ‘Kijk, daar hebben we Rick Ik-krijg-alles-wat-ik-wil- Vreugdehil’ zei Liam toen ook hij naar Rick en zijn zus keek. 

Belle keek Liam aan. ‘Wie is dat dan?’ vroeg ze hem. ‘Rick? Dat is de zoon van een zeer rijke familie. Meneer Vreugdehil vindt daarom dat hij overal recht op heeft op Zweinstein en ver daarbuiten,’ zei Liam. ‘Hoor ik daar een spatje jaloezie?’ Belle gaf Liam een knipoog. ‘Jaloers? op Rick? alsjeblieft zeg,’ zei Liam en schudde zijn hoofd resoluut heen en weer. ‘Ik zou voor geen goud de aanvoerder van het Zwerkbalteam willen zijn - of omringt willen worden door alle mooie meisjes van de school. Ik zou er ook niet aan moeten denken om overal voorrang op te krijgen en bakken met geld te bezitten.’ Liam lachte naar Belle en ze snapte de dubbelzinnigheid van zijn woorden. ‘Nou, je zus vindt hem anders wel erg interessant,’ zei ze terwijl ze naar Jacky keek. ‘Zijn zus vindt alles interessant wat háár interessant kan maken,’ zei Bas Bonker. Liam gaf Bas een elleboog in zijn zij en Bas begon te lachen. ‘Waarom doet ze zo tegen mij denk je?’ vroeg Belle. Ze pakte haar tas erbij en haalde er wat te drinken uit. ‘Omdat jij mysterieus bent,’ zei Liam en hij bewoog zijn handen erbij alsof hij een spook na deed. ‘Haha - jij bent echt gek!’ Belle en Rosalie schoten beide in de lach. Liam kreeg de smaak te pakken en stond zich vreselijk uit te sloven op het grasveld. Hij zette zijn net nieuw gekochte hoofdloze hoed op zijn hoofd - waardoor het net leek alsof hij geen hoofd meer had. De meiden en Bas lagen krom van het lachen. ‘Wat een gezelligheid hier,’ zei Jacky toen ze naast het groepje was komen staan. ‘Hangt mijn broer de clown weer eens uit?’ zei ze en ook zij ging op het grasveld zitten. ‘Hey Jack - wat vindt je van m’n nieuwe hoed?’ vroeg Liam. ‘Prachtig - staat een stuk beter zo - zonder hoofd,’ antwoordde ze als grapje terug. Liam zette zijn hoed af en plofte weer naast de rest neer. Belle voelde zich wat opgelaten, maar Jacky deed bijzonder aardig vandaag - té aardig. ‘Ben je al een beetje wegwijs zo binnen school?’ vroeg Jacky aan Belle. ‘Ja, ik kan de weg aardig vinden - bedankt.’ Belle keek Jacky aan, maar Jacky keek niet terug. ‘Ja? - heb je alles al onderzocht?’ vroeg Jacky met een lichte ondertoon. ‘Ik ben aardig op de hoogte van alles ja,’ kaatste Belle terug. ‘O, dat is mooi - dan hoef ik je niet meer te helpen toch?’ vroeg Jacky. De spanning tussen de meiden was voelbaar en Liam haakte hierop in. ‘Pauze is voorbij! - we moeten weer terug naar binnen.’ De groep stond op en ieder ging zijn eigen weg. Belle gooide haar lege pakje drinken in de vuilnisbak en liep terug de school in. ‘Heb je nog tijd om naar de Bibliotheek te gaan straks?’ riep Liam vanaf een afstand. ‘Ja, leuk! - na Transfiguratie?’ vroeg Belle. ‘Prima! - zie je dan.’ Liam rende de trap op naar boven.

Marcus zat aan zijn bureau te lezen toen er op de deur geklopt werd. ‘Ja?’ mompelde hij afwezig. ‘Goedemiddag Professor Hall, komt het gelegen?’ vroeg Professor Anderling terwijl ze haar hoofd om de hoek van het lokaal stak. ‘Natuurlijk! - Goedemiddag Professor - sorry, ik zat nog met mijn hoofd in de boeken!’ Marcus sloeg zijn boek dicht en stond op. ‘Kom verder - waar wilde u het over hebben?’ vroeg hij. 

Professor Anderling was de meest geliefde persoon binnen Zweinstein. Haar reputatie stak mijlenver boven andere uit - net als haar leeftijd trouwens. Ondanks dat zij de oudste Professor en tevens Hoofd van Zweinstein was - was zij fysiek nog altijd sterk en verbaal nog vele malen meer. ‘Ik wilde wat dingen over het Voorjaarsbal met u bespreken Professor,’ zei Anderling. ‘Marcus - noem me maar gewoon Marcus,’ zei hij terwijl hij haar vriendelijk aankeek. ‘Goed dan - Marcus,’ vervolgde ze. ‘Ik vroeg me af of alle voorbereidingen nog volgens planning lopen?’ vroeg ze terwijl ze de boeken in de kast bestudeerde. ‘Ja, volgens mij wel - ik heb Flora Fontijn van Huffelpuf de leiding gegeven,’ antwoordde Marcus. ‘Dat is mooi - we weten allemaal dat het voor de leerlingen een belangrijke avond is. Ze kijken hier het hele schooljaar naar uit,’ zei Anderling terwijl ze glimlachend naar buiten keek.

Het voorjaarsbal was sinds jaren een traditie op Zweinstein. Dit bal was in de plaats van het Kerstbal ontstaan. Vroeger werd er elk jaar een groot bal gehouden na het Toverschool Toernooi - die vond plaats rond de feestdagen. Na de tragische dood van Carlo Kannewasser tijdens dit toernooi, voelde dit nooit meer hetzelfde. De leerlingen en hun professoren kozen ervoor om voortaan een Voorjaarsbal te organiseren. 

‘Is er nog iets anders wat u wilde bespreken Professor?’ vroeg Marcus bedachtzaam. Hij kreeg het gevoel dat er nog wat was. ‘Nu u er toch over begint,’ zei Anderling met een grote lach op haar gezicht. ‘Ik wil graag aan het eind van het bal vuurwerk afsteken, om het feest spectaculair af te sluiten - wat vindt u daarvan?’ vroeg ze terwijl ze haar eigen enthousiasme probeerde in te dimmen. ‘Dat vind ik een heel leuk idee! - Zal ik dit bespreken met Professor Willemse?’ stelde Marcus voor. Professor Willemse was leraar toverkunsten en hierdoor uiteraard zeer kundig met toverspreuken. ‘Wat een goed idee Marcus - doe dat maar en laat me weten als ik ergens mee kan helpen,’ antwoordde ze en liep naar het bureau van Marcus toe. Achter zijn bureau stond een oude houten stoel waar ze plaats op nam. ‘Ik vond dit toch altijd een vreselijke stoel toen ik hier nog les gaf!’ Met haar handen wreef ze over de houten leuningen. Marcus moest even schakelen door de verandering van het gespreksstof maar antwoordde beleefd ‘Ach, ik blijf toch liever staan.’ 

Professor Anderling stond op uit de stoel en liep richting de uitgang van het lokaal. ‘Neem je Peggy mee naar het bal, Marcus?’ vroeg ze geïnteresseerd. ‘Natuurlijk! Ze is al druk bezig om een jurk te vinden,’ antwoordde hij lacherig. ‘Mooi! ik zie oud leerlingen graag terug,’ zei Anderling en bleef nog even in de deuropening staan. ‘Fijne middag nog Professor Hall.’ 

- De Personages in mijn verhaal zijn fictief.

Mijn verhaal en haar spelers komen voort uit de fantasie in mijn hoofd en spelen af in het Universum van J.K. Rowling. 

Pure fanfictie. 

Bedankt voor het lezen lieve allemaal. 

Liefs Suus